Αξιότιμε κύριε Γιάννη Μαρίνο,
Στο Βήμα της Κυριακής 24 Απριλίου 2016 αναφέρεστε για άλλη μια φορά με απαξιωτικό τρόπο στα φροντιστήρια - εμμονή που αν μη τι άλλο με εκπλήσσει αφάνταστα - και μάλιστα μιλάτε για το άγος των φροντιστηρίων. Επικαλείστε δε μια επιστολή που σας έστειλε η καθηγήτρια πανεπιστημίου κυρία Αλίκη Μπακοπούλου, σύμφωνα με την οποία τα παιδιά καταφεύγουν τάχα στα φροντιστήρια, επειδή δεν είναι συμβατή η σχολική ύλη με την ύλη των εξετάσεων. Και καταλήγετε στο απλοϊκό συμπέρασμα ότι, αν υπήρχε συμβατότητα ύλης, τότε τα φροντιστήρια θα ήταν περιττά.
Επειδή ως μαχόμενος φροντιστής εδώ και 32 χρόνια διδάσκω σε μαθητές που διαγωνίζονται σε πανελλήνιες εξετάσεις, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι ουδέν αναληθέστερο και ανακριβέστερο αυτού. Ποτέ μα ποτέ δεν έχει μπει θέμα εκτός ύλης. Αναφέρομαι στα φιλολογικά μαθήματα, που είναι το αντικείμενό μου. Και απορώ γιατί εσείς, ως έγκριτος δημοσιογράφος, όχι μόνο δεν διασταυρώσατε αυτή την πληροφορία, προκειμένου να την αξιολογήσετε για την ορθότητά της, αλλά την ενστερνιστήκατε και μάλιστα στο συγκεκριμένο σας άρθρο βάλατε και τίτλο ότι κομίζεται τάχα στοιχείο πολύτιμο - συνεισφορά στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.
Κύριε Μαρίνο, ας είμαστε ειλικρινείς και ας αφήσουμε την υποκρισία στην άκρη. Δεν είναι αυτός ό λόγος για τον οποίο, όπως γράφετε, τα παιδιά επιλέγουν να φοιτήσουν σε φροντιστήριο. Είναι άλλοι οι λόγοι. Και αν διακαής πόθος σας είναι να καταργηθούν τα φροντιστήρια, δεν έχετε παρά να εισηγηθείτε να καταργηθούν οι εξετάσεις στα Γυμνάσια - Λύκεια, στα Πανεπιστήμια (γνωρίζετε πιστεύω ότι και στα Πανεπιστήμια γίνονται φροντιστήρια). Σας διαβεβαιώνω ότι μόνο τότε θα συνέβαινε αυτό που επιθυμείτε. Δεν έχετε, λοιπόν, παρά να εισηγηθείτε την κατάργηση παντός τύπου εξετάσεων, ώστε να έχουμε παγκόσμια πρωτοτυπία!
Υποστηρίζετε όχι μόνο εσείς αλλά και άλλοι που αρθρώνουν δημόσιο λόγο ότι τα φροντιστήρια δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο και ότι είναι ελληνικό φαινόμενο, ελληνική ιδιαιτερότητα. Αν κάνατε τον κόπο να μπείτε στον κόμβο της ΟΕΦΕ στο Διαδίκτυο, θα μαθαίνατε ότι στις περισσότερες χώρες στον κόσμο υπάρχουν φροντιστήρια και σε άλλες τελευταία αναπτύσσονται ραγδαία. Γιατί τα φροντιστήρια παρέχουν παράλληλες υπηρεσίες εκπαίδευσης, συμπληρώνουν τη σχολική εκπαίδευση και δεν την ανταγωνίζονται (είναι διακριτοί οι ρόλοι τους). Έτσι μειώνονται οι εκπαιδευτικές ανισότητες και σε τελική ανάλυση μαθαίνουν γράμματα και παιδιά των κατώτερων κοινωνικών τάξεων. Ή μήπως, κατά τη γνώμη σας, δεν θα έπρεπε αυτό να γίνεται;
Οι κοινωνίες είναι ταξικές και ασφαλώς, όσο υπάρχουν ανισότητες οικονομικές – κοινωνικές - εκπαιδευτικές, θα υπάρχουν και τα φροντιστήρια. Οι γονείς έχουν καταλάβει καλά ότι η μόρφωση είναι κεφαλαιώδους σημασίας αγαθό και κάνουν ό,τι μπορούν ή ό,τι τέλος πάντων αντέχει η τσέπη τους, προκειμένου να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Οι εύποροι γονείς επιλέγουν άλλους δρόμους για τη μόρφωση των παιδιών τους, γνωστούς σε όλους, προκειμένου να σπουδάσουν επί πληρωμή τα παιδιά τους. Αλλά βέβαια μήπως το ίδιο δεν γίνεται στην υγεία, που είναι το πολυτιμότερο αγαθό; Δεν υπάρχουν εκεί τα δημόσια νοσοκομεία, τα ιδιωτικά (κλινικές) και ιατροί ως ελεύθεροι επαγγελματίες, όπως αντίστοιχα υπάρχουν τα δημόσια σχολεία, τα ιδιωτικά και φροντιστές ως ελεύθεροι επαγγελματίες; Γιατί όμως δεν πυροβολείτε τους ιατρούς, όπως πυροβολείτε τους φροντιστές; Γιατί δεν είναι, ας πούμε, παραϊατρική το επάγγελμά τους, ενώ το δικό μας είναι παραπαιδεία;
Κύριε Μαρίνο, αυτή την υποκρισία και συνάμα προσβολή (σε βάρος εμού και χιλιάδων συναδέλφων μου – φροντιστών) δεν μπόρεσα ποτέ να κατανοήσω. Σας διαβεβαιώ ότι οι μαθητές μας και οι γονείς τους αναγνωρίζουν το έργο μας δεκαετίες τώρα. Δεν είμαστε στην παρανομία, ούτε ασκούμε εν κρυπτώ το έργο μας. Ως αναγνωρισμένες και αδειοδοτημένες μονάδες εκπαίδευσης, υποκείμεθα σε ελέγχους και σε νόμους, απασχολούμε προσωπικό, πληρώνουμε φόρους, ασφαλιστικές εισφορές… Γιατί δεν στρέφετε τα πυρά σας - εσείς και το υπουργείο συνάμα – στην πραγματική παραπαιδεία, που είναι τα παράνομα ιδιαίτερα, τα γκρούπ, δηλαδή τα μαύρα, όπως λέγονται; Δεν γνωρίζετε ότι μέσα στις σχολικές τάξεις γίνεται ένα ανήθικο παιχνίδι προς άγραν πελατών, άλλοτε με έμμεσους εκβιασμούς και άλλοτε με άμεσους, ναι, όπως το ακούτε, με άμεσους; Και οι τρόποι άγρευσης μαθητών ποικίλουν: τα τελευταία χρόνια πολλοί με περισσή θρασύτητα αυτοδιαφημίζονται μέσα στις σχολικές τάξεις. Λένε ανερυθρίαστα μπροστά στους μαθητές τους - αλλά και στους γονείς - ότι έχουν ασφυκτικά γεμάτο το απόγευμά τους ή ότι είναι διορθωτές και ως τέτοιοι ξέρουν καλά το σύστημα, άρα «ελάτε σε εμάς» ή βάζουν τεστ και ω του θαύματος γράφουν άριστα αυτοί οι μαθητές που το προηγούμενο απόγευμα, πληρώνοντας αδρά, έκαναν μάθημα μαζί τους. Λειτουργούν μάλιστα και διάφορα δίκτυα, ας τα ονομάσουμε έτσι: δηλαδή ο φιλόλογος «πασάρει» μαθητές στον μαθηματικό, ο μαθηματικός στον φυσικό, στον χημικό και αντιστρόφως. Εδώ, γίνεται το μεγάλο αλισβερίσι, κύριε Μαρίνο. Αυτό είναι το όνειδος, αυτό είναι το άγος! Αλλά δεν βλέπω ούτε από εσάς γενικά τους δημοσιογράφους, ούτε από κανέναν άλλο αρμόδιο του Υπουργείου την ευθιξία και τη διάθεση να στηλιτεύσετε αυτό το αίσχος, αυτά τα ανήθικα φαινόμενα που παραλύουν τη δημόσια εκπαίδευση. Αντί να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα στο δημόσιο σχολείο, ώστε να γίνει πιο ποιοτικό και στο τέλος – τέλος να μειωθεί η ανάγκη να έρχονται οι μαθητές στα διδακτήριά μας, ασχολείστε με την αναγκαιότητα των επίσημα αναγνωρισμένων φροντιστηρίων.
Συμπληρωματικά δε, θα σας έλεγα για το θέμα της ύλης που θίξατε στο άρθρο σας ότι, περιορίζοντας συνεχώς την ύλη των μαθημάτων και βάζοντας θέματα που δεν απαιτούν κριτική σκέψη, επιβραβεύεται η στείρα απομνημόνευση. Η περικοπή της ύλης οδηγεί στον ευνουχισμό της κριτικής σκέψης, στην ακρισία και στην ύπνωση των συνειδήσεων, στην ανιστορικότητα. Τελευταία μάλιστα κάποιοι ανευθυνοϋπεύθυνοι καταγγέλουν τα φροντιστήρια, γιατί τάχα συστηματοποιούν τις γνώσεις, τις τυποποιούν και οδηγούν τους μαθητές στη στείρα απομνημόνευση. Μα τι φαρισαϊσμός! Επιτέλους, ποιος καθορίζει τα αναλυτικά προγράμματα, την επιλογή θεμάτων εξετάσεων και τον τρόπο διόρθωσής τους; Δεν καθορίζει το Υπουργείο με τους αρμόδιους φορείς του; Εμείς οι φροντιστές εισηγούμεθα τα θέματα, εμείς διορθώνουμε, κύριε Μαρίνο; Έλεος, όχι κι άλλη στρέβλωση της πραγματικότητας.
Πληροφορούμαι, επίσης, ότι άλλοι (προφανώς είναι οι ίδιοι, που στρέφονται και κατά της αριστείας) εισηγούνται περαιτέρω μείωση της ύλης, προκειμένου οι μαθητές να μην έχουν ανάγκη τα φροντιστήρια. Είναι, όπως λέει ο σοφός λαός, βαθιά νυχτωμένοι. Η περαιτέρω μείωση θα σημάνει υποβιβασμό του γνωστικού επιπέδου των μαθητών και θα οδηγήσει στην πλήρη ακρισία. Όχι λοιπόν στη μείωση της ύλης, αλλά - αν όχι στην αύξησή της - τουλάχιστον να δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη κριτικής σκέψης με ανάλογα θέματα εξετάσεων. Να σπάσει πια το απόστημα της παπαγαλίας στην εκπαίδευση. Θέλουμε τελικά ή δεν θέλουμε κριτικά σκεπτόμενους ανθρώπους, ελεύθερους ανθρώπους; Νομίζω ότι αυτό είναι το στοίχημα για την ατομική και κοινωνική πρόοδο, αυτό είναι το διακύβευμα.
Αξιότιμε κύριε Μαρίνο, - επειδή δεν θέλω να σας κουράζω άλλο, αφού έχω ήδη μακρηγορήσει - αναγνωρίζω ότι επί χρόνια παρεμβαίνετε με τη δυναμική πένα σας στα δημόσια πράγματα και συχνά φιλοξενείτε θέσεις αναγνωστών σας. Ελπίζω ότι θα τύχω και εγώ αυτής της ευνοϊκής μεταχείρισης.
Μετά τιμής
Αγρίνιο 25/ 4 /2016
Κώστας Κατσακιώρης
φιλόλογος – φροντιστής- συγγραφέας
k.katsakioris@hahoo.gr